A Retrospective Look Into The Digital Age: Imagines Of The Dune Universe And Futurism

Bir fenomenle ilgili doygunluk durumu, sürecin bir tür kolektif yorgunluğa evirilebileceğinin işareti olarak varsayılabilir. Kimi zaman bu süreç tersine de işleyebilir. Yapay zekâ, metaverse, siber alan gibi oluşumlar, çok kısa süre öncesine kadar kavramsal ele alınırken, günümüzde uygulama alanları bulmuş ve etik, suç, tüketim temel kavramlarla düal perspektifte değerlendirilmektedirler. yandan üretim, tüketim, haberleşme vb. sayıda tamamen dijitalleşirken diğer taraftan minimalist tutumlar da toplumsal hayatta baş göstermeye başlamıştır. Geç modern dijital çağ, analog pratiklerin monolitikliğine direniş mecazını taşır. Konkre dönemin kapanışını simgeler. Ancak çağ kaygan olumlamalar zemininde yer alır. Tıpkı modernitede olduğu gibi, büyük anlatıların dekadansına yapılan tarihi şahitlik, teknolojik determinizmi temeline alarak genişleyen çağın getirileri için rasyonel ihtimaldir. Bu çalışmanın amacı, 1965 yılında Frank Herbert tarafından tasarlanan Dune evreni ekseninde dijitalleşmeyi merkeze fütürizm trans-hümanizm unsurlarını tartışmak muhtemel gelecek tasavvurlarına ilişkin perspektif olanakları aramaktır. Çalışma niteliksel dizayn edilmiş, döküman tarama betimsel analiz metodları kullanılmıştır. Analiz bulguları, her ne dijitalleşme teknolojiye yönelik tasavvurunun güzellemesi yapılsa da, ekolojik, kültürel, politik trendlerin gittikçe sadeleştiğini tasavvurlarının evrenine benzer antikiteye evirilebileceğini ortaya koymuştur.